ПОЕЗИЈАТА Е СЛИКАР

ПОЕЗИЈАТА Е СЛИКАР

Поезијата е магичен трезор полн благо,
таа е распространето поле широки гради,
земја во која почиваат јунаците и врагот,
градина на јазици во кој љубовта нити сади.

Невиден е сликар орен од творечка треска,
знае сама себе да се наслика со врзан јазик,
да се соголи со рајските јаболка да блеска,
дури и од моите допири гладни не се пази.

Таа прва на љубовта и го соблекла срамот,
кога цврста рака ја застаклила в чуден рам,
нема насит ринта опишува ми спие на рамо,
едно сме јас и таа триумф од сончев плам.

Јас сум само нејзин господар напати и вазал,
крајот на песна за мене е нејзина икебана,
иако ранет воин всушност само меко газам,
без неа мојта досетливост ќе беше погребана.
mario@com.mj
25.06.2019 год

Advertisements

МЛАДЕШКА МИСЛА

МЛАДЕШКА МИСЛА

Пред очи да отворам знам утро е веќе,
сонот преслечен на трепкиве остава трага,
во дамариве никнува спокој како цвеќе,
одеднаш насмевка ми се раѓа блага.

Станувам миговите утрината ми ги зема,
ама за кратко, денот дарува само пладне
и покрај ведроста навечер ќе го снема,
до другиот ден во утро ново да ми се падне.

Како наидува ноќта таа хемичарка сетна,
минатото од денот во иднината го плете,
се во денот што помислив како да летна,
ми остави само вистина вредна ко за дете.

И друг дена така сонцето е причина иста,
од зраците свои сништа ми подмладува,
дал е тоа награда за мојата љубов чиста,
со младешка мисла обилно ме наградува.
mario@com.mj

F1

 

F2

 

VO ZIVOTOT NE E SE TAKA SLATKO

VO ZIVOTOT NE E SE TAKA SLATKO

Vo zivotot ne e se taka slatko i gorcina ima,
kako mornar koj odednas kje go strefi bura,
sproti veter peam i vo polarna morska zima,
taka pesni si kovam od literaturnata legura.

Literaturata znae prevrtlivi da mi stava megji,
stihot da go zadoi so mirisi od ovenati snopja,
prasina vo oci da mi frli da mi podigne vegji
metaforite da me otstrelaat so nevidlivi kopja.

Кako iskalen celik ne cekam nekoj da me rani,
od oratorni pauni i nametlivci nikogas nema mir,
zatoa pesnive za ritual gi spremam sto kje hrani,
novi spomeni i belezi svezi niz sina nebeska shir.

I vo ljubovta se` ova pogore bese zavek receno,
taa za seto vreme me bodri i pomaga bez vina,
ja miropomazuva sekoja moja pesna sveceno,
se podava stanuvame edno duri dusite se kinat.
MARIO@COM.MJ
10.06.2019 год

OДОКОЛУ

ОДОКОЛУ
/ сепак ти си мудра/
*
Треперат на брезава лисјата, немаат тежина,
и птичјиот пој во љубовен бој како да тргнува,
јас си бележам завален ко во шумска свежина,
бегам од сонот а го слушам перото што гргнува.

Цветот на багремот ветрот усвет нежно го тера,
липите своите дождови со мирис ќе ги смират,
зашто тогаш јас в китка  не те свијам и зберам,
во дворот мој стиховни флејти да не ти свират.

Ниедна ко ти не е маѓепснички искапена в роса,
месечина и облак слуги да ти бидат на овој свет,
мене се ми е рамно во мојата кула ќе те носам,
во сказна те грабам кај стално тече млеко и мед.

Сепак ти си мудра и молкот твој само ме дразни,
знаеш дека јас само одоколу на око си ми нишан,
половината китени зборој во песната се празни,
се друго е исполнето срце само за тебе ги пишам.

mario@com.mj
17.06.2019 god

F3

 

Разулавено сонце

Разулавено сонце

Разулавено сонце денес врз стихот ми гази,
должнички во полето работата си ја врши,
зборот во песнава променил боја жолт јазик,
реката до мене омарината со бран ја крши.

Мора мачките тука да вмешале нокти остри,
со погледот жолт овековечуваат црта, скица,
испружени в долж предизвикувачки мостри
на нивната финта би се залетала секоја птица.

Музиката им е одблесок, топлотна варијација,
како нејасна песна или метафори полна чаша,
со назнака мачкин ден, тобожна иницијација
за се што е мачјо и срка од оваа жешка каша.

Времето тој божји пратеник знам ќе ми прости,
вакви компарации умее само поетот на гости.

MJ 16.06.2019 g

ПЕКОЛНА ТОПЛИНА

ПЕКОЛНА ТОПЛИНА
*
Пеколна топлина татни како воз на пладне,
стиховите зујат ко улави оси без покајување,
мисли чмаат ко риба на суво капка да падне,
јуни се смее како јуљи ко сончево јодлување.
2
Невидлив пламен молчелив каменот го гори,
ние како заспани лавови в џунгла без глас,
за жарот неснослив ретко некој да се спори,
бараме облак ил дождец да не добиеме фрас.
3
И местово како да го прелил канонски молк,
нема ни птичји пој ниту плачки само штама,
секаде жолт сјај чиниш во око на некој волк.
кој изел се диво во оваа неподнослива драма.
4
Дрвјава молчат божем светлината ги мачи,
прелиени од светлост жолта што ги гоштева,
само мирисот ко јажиња им се тегне и лачи,
од кој минувачот заборава се и им проштева.
mario@com.mj

16.06.2019 год.

 

F4