Звук од сонот што извира

Звук од сонот што извира

Морам некогаш да ве нудам,
со звук од сонот што извира,
не е тајна јас од него се будам,
нежни бранови со него свират.

Знаете дека и тој има сенка,
не толку темна, тиркизна боја,
ја бои вашите слатка дремка,
илјадници пеперутки ви се ројат.

Ме прашувате од каде го имам,
звукот магичен прав е, се лови,
се таложи над секоја моја рима,
нема брод нема море кај не плови.

Легнете затворете ги очите,
пружете над огнот до вас рака
треперете милувани од ноќите,
месечко ноќва тоа од вас го сака.
MJ

Advertisements

Жештина

Песна да напишам сакав,

жештина надвор па в срце,

не може, тоа порака праќа,

барај сенка лиснато дрвце.

Под една липа со бујна коса,

на остарената клупа седнав

крај нос ми помина една оса,

изненаден главата ја веднав.

Цутот и заминал со мај љубен,

од мирисот нема никаква трага,

пчела го памти тој месец чуден,

поетот, се ова во стих што влага.

Не попушта жештината, лето е,

и јас, вели, метафора сум јака,

да бев лоша ќе се жали цветот,

минувам само, некој ќе ме сака.

МЈ

https://www.youtube.com/watch?v=Pt0RFrDXZU0

ЗАМИСЛЕТЕ

Замислте ваква борба да се бие,
на двајца витези, едниот со копје
друг со меч, победата дело ќе е чие,
ако двајцата се борат тука во Скопје?
Јас против политикантот, како поет
мое оружје стих острен со метафора,
негово, пари,лажен спин и мега проект,
заклетва пред бог за невиност со два збора!?
Знам поезија не  замислувате со ваков лик
очекувате само сништа, летови и љубов,
ама грешите таа прободува секаков штит.
Политиката таа глупава идеја ден еден,
ќе зацапа в`кал и витезот ќе почне да тоне,
ќе види таков живот за азно не бил вреден,
поезијата е вечна како цветовите на Моне.

мј

Jaс имам чувство

Многумина се жалат дека времето
не им е сојузник но не и мене.
Имам претчувство дека ме читате
онака, срамежливо некако скришно
како случаен поглед вперен
во некој облак или небо вишно.
Јас имам чувство како да сум паднал
во некој друг свет сличен на овој
каде што зборовите владеат со него
но не како тука
сите се кралови и принцези нема слуги
сите некаде патуваат по исти пруги
се е бајно нема за што да се кука.
Уште име да му дадам на овој свет
од зборови китени создаден
или да пронјдам врата за ваш влез
да се уверите дека сум во право
овде ангели вино служат а не ѓавол.
Овде зборовите се сликари и поети
и обратно се разбира затоа е чуден,
сништата како прашинки летаат наоколу,
со очи ги дофаќаш си земаш
зависно од тоа колку сакаш да бидеш буден.

МЈ

На село

НА СЕЛО

Бев пргаво дето и првиот дедов внук,
од градот в`село се селев секое лето,
да сум растел да сјачам ко тежок чук,
со врзани очи јако да погодам длето.

Љубопитен ѓавол како само дете може,
цел ден по ливади да се шпарта и бара,
секакво дрвце да се делка со мало ноже,
село без деца немав со кого да се карам.

Дружба им бев на мојата баба и мојот дедо,
на неколкуте овци, коњот и два три петли,
задолжен за нивни оброк како им е редот,
а навечер со дедото вешто плетење метли.

Во саботите дедо ги продаваше во градот,
приквечер насмеан се враќаше во ладот.

МЈ

Ти самотијо

Tи самотијо, проклетијо, сета,
друго име имаш, очи ил душа,
те довикува некој очајно, клета,
пееш, ѕвониш , некој те слуша.?

Извор си пресушен, цвет свенат,
носиш в ноќта долга некаква руба,
љубов и ѕвезди некогаш те пленат,
црна дупка си во која сите се губат.?

Ајде кажи таква се роди или стана,
омеѓена соѕидана од надежи неми,
злосутен си абер ко од црна врана,
или и ти чекаш радоста да те земи?

Кажи не го убивај трпението свето,
биди струна на птичји пој ова лето.
МЈ

КОГА РЕШИВ

КОГА РЕШИВ

И кога решив т.е се обидов
кон стихот да се свртам смело
за френд на фб поети видов
и сега читам што е поетско дело.

Ги читам сите, скоро со ред,
штом објават поетска творба,
некоја песна е пелин некоја мед
има такви налик на некоја чорба.

Јас сеуште по вкусот се водам,
чунки стихот не ми е уште занат,
само знам кај песната нема мода,
во нивно друштво не оти ме канат.

Ако, јас сум на стара мајка дете,
трпеливоста кај мене зарти сега,
поезијата ја споредив со цвеќе,
со време в преграб што ме стега.

Имам и еден советник ноќен мил;
твојата појава се раѓа со нечие его,
соперник ќе си им со нив нема дил*
ќе те ценат колку брановите брегот.

МЈ

МАЛЕЧКА ПЕСНА

Малечка песна

Малечка си ти песна,
мравка,зрно влечеш смела,
трипати во себе тежиш,
пропаѓаш се урнисуваш,
паѓаш се креваш,
нема сон што не можеш
в душа да го врежиш.
МЈ

Моја песна кон Блаже Конески

Како е да

Како е да

Како е да живееш во голем град
паѓа ноќ лето е
мртвата природа околу тебе
се губи во нелогичноста
на убиствената дречна музика
што се спушта како лавина
од селото Горно Нерези
кон подножјето
и како луда избезумена фурија
навлегува низ прозорците
ги кине цветовите на завесите
ја дува прашината
налегната врз книгите на полицата
кружи околу лустерот
небаре е нов вид пеперутка
во ормарот со облека
во гитарата обесена на ѕидот
во ушите на сите
знајни и незнајни души
запишани во телефонскиот именик
на столот
подобро да бев четинар
во дворот покрај мојата бреза
МЈ

Не ми верувај

Не ми верувај

Не ми верувај дека песната ме лаже,
таа не е мој дом од сонот што никне,
само драмска илузија е што ќе каже,
зошто живеам кога стихот ќе  рикне.
Исто, не верувај им на облаците бели,
тие во синилото на небесата  се фалат,
црнилото може да ги проголта цели,
додека над нив ѕвездите ноќе се галат.
Не ми верувај дека во песната лудувам,
не сум брод во вртлог што може да тони,
нит песнa што тајно заминува осудувам,
секој во неа што живее таа него го сони.
Не ми верувајте таа живее којзнае каде,
не болува, на илузијата од раката и јаде.

МЈ